nagdurugo ang puso ko sa tuwing napagkakamalan akong pangalawa, well actually, ako naman talaga ang panguna. panganay ako sa dalawa kong kapatid, pero hindi halata.
dahil sa mga sumusunod:
-mas malaki sa akin si Bimbo
-ako ang pinakamaingay sa bahay
at higit sa lahat (aaminin ko na)
-ako ay baby face
pero hindi ko naman dapat itanggi na ako ang panganay, siyempre. talagang napagkakamalan lang ako. tulad nalang nung linggo. pauwi na kaming magkakapamilya galing simbahan nang biglang nagkita sila mama at ang kanyang mga kaibigan. syempre ipinakilala kami, at talagang na-stun ang lahat ng malamang ako ang kuya. mahirap talaga pag baby face.
ako ang pinakamaingay sa bahay. parang bunso kung kumilos pero hindi naman ako nagpapansin. kahit na wala namang ginagawa sa akin si bunso eh talagang hindi ko...as in hinding hindi ko mapigilang pisilin ang kanyang pisngi. matatabang pisngi. ayan tuloy muka na syang bulldog (joke). pero hindi ko naman sinasadya.
pero buti nalang ako si kuya, kasi sa huli, sa akin pa rin sila nagpapaturo ng mga hindi nila alam. atleast ako pa rin ang nangingibabaw >:) hindi naman sa pagmamayabang, lahat kami matalino pero mas marami akong alam keysa kanila at.....masaya rin naman ang mapagkamalang pangalawa kasi ibig sabihin muka akong bata. :D
No comments:
Post a Comment