tatlong tuldok (...)

it's time to make a change. mukang wala na talaga kaya hindi ko na ipagpipilitan. waa. matagal tagal na rin. pero hindi nakakamiss, talagang biglang pumasok lang sa isip ko ngayon at nagkataon naman na may nasagap akong signal ng internet. bakit ganon?

dati rati, nakakainis. nakakainis kasi luluwas na naman, matagal na naman akong malalayo. hanggang sa text nalang ulit, hanggang sa chat tapos wala na ulit. kahit isang oras palang, nakakamiss na talaga. pero ngayon hindi na, parang nawala na. hinding hinding hinding hinding hindi na talaga katulad ng dati.

anyways, masayang kausap pala ang lola ko, kahit na siya ay may alzaymers disease (nanlumo ako sa spelling), hindi ako naiinis kahit na paulit ulit siya ng sinasabi, kahit na sinabi nyang pamangkin nya ako, kahit na inakala niyang ampon kami, kahit na inakala niyang step mom namin ang tunay naming ina at kahit na gustong gusto na niyang bumalik sa mindanao.

ngayon nasa mindanao na ang aking lola. hindi man lang ako nakasama sa paghahatid sa kanila sa airport (syempre may kasama si lola, si auntie banini), pero kahit na ganun, may iniwan naman si lola na isang nakakatuwang remembrance. isang da best na remembrance.

(si lola habang nkapose, bagets)

heto ang masayang trip ni lola, isang matinding picture taking. LOL

-balikat ng kapatid ko ang nasa gilid. umextra.