Kwarto

Isang taon at mahigit na akong nakakulong sa kwarto mo, napamahal na ako at parang ayaw ko nang umalis. kahit anong pilit mo na paalisin ako ay hindi talaga ako kumakawala dahil nga sa napamahal na ako sa kwarto mo.

Sa tuwing may pinapapasok kang iba, ako ay naiinggit, nagseselos na baka dumating ang araw na HINDI MO NA SIYA PAALISIN SA KWARTO MO. natatakot din ako na baka sa pagtanggap mo sa kanya ay kalimutan mo na ako, ako na nagmahal sa kwarto mo, na hindi pinabayaan, nilinis, pinaganda at binigyan ng halaga kahit na alam kong hindi naman ako bibigyang pansin ng KWARTO mo.

Oo, siya nga ang unang namalagi sa kwarto mo, pero minahal ba niya? binigyan ba niya ng halaga? diba, ilang buwan lang o baka nga wala pa ay lumayas na siya doon? sinimulan kong pasukin ang kwarto mo at nakita ko ang dungis na ginawa niya. naawa ako at sinubukan kong mahalin ang kwarto mo. tinanggap mo ako, pinatuloy, naging malapit tayo sa isa't-isa dahil sa pag-aalaga ko sa kwarto mo.

Tulad ng sabi ko, umabot ng isang taon at mahigit ang pagmamahal ko sa kwarto mo. naghirap ako, marami akong ginawa sa loob ng isang taon. hiniling ko na sana dumating ang araw na subukan mong tingnan ang kwarto ko. at pinagbigyan ako ng langit, sinilip mo lang. pero ok na iyon. pabalik-balik lang ang pagsilip mo, hindi ka tumutuloy. hindi ko maintindihan kung bakit. hanggang sa pinilit kita. nagalit ka sa akin at sinampal mo ako noon. alam kong mali ang ginawa ko. dapat ay hinahayaan lang kita kung ano ang gusto mong gawin.

Nagalit ka sa akin ng apat na buwan. pero kahit na galit ka ay namamalagi pa din ako sa kwarto mo, nagdadasal na sana pansinin mo na ulit ako. at pinagbigyan muli ako ng langit. magkaibigan na ulit tayo. habang tumatagal pa ay napapaganda ko na ng husto ang kwarto mo. mahal ko na talaga, ayaw ko ng iwanan. ayaw ko na maghanap ng iba pang kwarto dahil para sa akin kwarto mo na ang pinakamaganda sa lahat na talagang dapat alagaan.

habang nakadungaw ako sa bintana at hinihintay ang pagsapit ng alas-singko ng hapon, hindi ko namalayan na pumasok ka. sabi mo ay gusto mo lang akong makita dahil namimiss mo na ako. natuwa ako. sinabi ko rin na miss na miss na din kita. nagkwentuhan tayo at nagtawanan. talagang hindi mababayaran ang nangyaring iyon sa kwarto mo. sinabi ko sa isip ko na sana mangyari rin ito sa KWARTO ko.

Saktong alas-singko na ng hapon, tumayo ka at hinawakan mo ang aking kamay. tinanong mo ako kung HANDA NA BA AKO, ang sabi ko ay HANDA NA AKO. nakangiti ako sayo at malungkot ka naman sa harap ko. nagtataka ako kung bakit, kaya hindi ko napigilan ang itanong kung anu ba ang kailangan niya. may tumulong luha mula sa kanyang mga mata, humihingi ng tawad sa akin. ang sabi niya kahapon lang ay pinayagan niya ulit na papasukin ang lalaking nauna sa akin. dahil doon, may tumulong luha na rin mula sa aking mga mata. hindi ko na kasi napigilan ang sakit na naramdaman ko. gusto ko ng lumayas dahil ako lang naman ang nagmamahal sa kwarto niya, hindi naman niya mahal ang kwarto ko. ayaw ko na siyang kausapin. tinatawag niya ang pangalan ko pero hindi ako lumilingon. sumigaw siya kung seryoso ba ako, sabi ko oo.

Sa nangyaring iyon sa kwarto mo, nalungkot ako ng sobra. ngayong wala na ako sa kwarto mo, hinihiling ko naman na sana ay gawin din NIYA ang ginawa ko sa kwarto mo. huwag na sana niyang dumihan ulit.

Ngayon, nandito ako sa kwarto ko. inaalala ang lahat ng nangyari sa kwarto mo. pero iniisip ko na rin ang maghanap ng panibagong kwartong aalagaan at mas mamahalin para naman ang may-ari ng kwartong iyon ay masiyahan at alagaan din ang kwarto ko.

T_T